Ook een historicus is consument. En als de dagen dan korter worden, dan grijpt die consument nog wel eens naar het blikje met anijsblokjes. Maar dit keer greep die mis.
Achterkant doosje anijsmelk nieuwe stijl. Foto door APHG (excuses voor de kwaliteit), CC BY-NC license.
In de lage landen is de boosheid niet van de lucht: De Ruijter is gestopt met het maken van anijsblokjes, en op huishoudblogs, de website van de Consumentenbond, Facebook en het consumentenprogramma Kassa vraagt men zich alom af wat men in ‘s hemelsnaam met de vervanger van de blokjes aanmoet: zakjes poeder.
Op de verpakking van de nieuwe zakjes doet De Ruijter ondertussen alsof er niets aan de hand is: er wordt gesuggereerd dat we hier met een klassieker van doen hebben.
Sommige klassiekers zijn sterker dan de tijd. En dat geldt zeker voor De Ruijter Anijsmelk.
Maar dan volgt iets dat nog vreemder is:
Al sinds 1928 maakt dit authentieke product deel uit van de rijke historie van De Ruijter.
Uiteraard is het doel van deze tekst een brokje (blokje?) nostalgie toe te voegen aan de zakjes suiker met anijssmaak, en daardoor de hogere prijs acceptabel te maken.
Maar wat lazen we vroeger op de blokjes?
Voorkant doosje anijsmelk oude stijl. Foto door APHG, CC BY-NC license.
Anijsblokjes van De Ruijter – sinds 1860.
Wil dat zeggen dat we, zonder het te weten, eigenlijk al sinds 1928 zakjes drinken in plaats van blokjes? Of hebben we hier te maken met een klungelig stukje geschiedvervalsing dat nadelig uitpakt voor De Ruijter? Of heeft de Ruijter juist iets rechtgezet waar het bedrijf vroeger niet helemaal eerlijk over was?
Nog zoiets vreemds: hoewel de eerdere blokjes met plantaardig vet (naast suiker, dextrose en anijsextract) waren gemaakt, bevatten zij 0,5 g vet per 100 g. De zakjes, met slechts suiker en anijsextract, bevatten daarentegen 1,2 g vet per 100 g. Zijn de meetmethodes veranderd; of bevat anijsextract wellicht een hoop vet?
Nog één ding: de blokjes moesten gedoseerd worden met
twee tot vier blokjes
per mok. De zakjes met
een tot twee zakjes.
Ergo 2 blokjes = 1 zakje? Toen bij deze recensent thuis de blinde proef op de som genomen werd, bleek de anijsmelk uit het zakje wel erg subtiel te smaken. Op de website van De Ruijter lezen we dan ook
De smaak van 1 anijsstaafje [jargon voor zakje] komt overeen met de smaak van ongeveer 1,5 blokje.
Dat maakt de zakjes nóg een stukje duurder, namelijk 3,4 keer zo veel. (Blokjes: EUR 0,88 voor 12 mokken bij 3 blokjes/mok. Zakjes: EUR 1,50 voor 6 mokken bij het equivalent van 2 zakjes/mok, dus EUR 3,00 voor 12 mokken. Prijspeil eind 2013.) (Dat de zakjes per 100 g meer kosten dan de blokjes, zoals hier en daar wordt opgemerkt, is niet gek: anijsextract is allicht duurder dan dextrose en plantaardig vet.)
Betalen we hier misschien vooral voor de prachtige gele, met aluminium gevoerde plastic zakjes? En de verwijderingsbijdrage hiervan?
Met deze hoop gefabriceerde raadsels heeft De Ruijter waarachtig een spannend produkt in de markt gezet. Een surprise mag je wel zeggen.
Historian at large 